W trzecią rocznicę śmierci wspominamy zmarłego 20 stycznia 2019 roku w naszym klasztorze o. Karola Mieczysława Dziedzickiego.
Urodził się 7 maja 1929 r. we wsi Lackie Szlacheckie (woj. stanisławowskie) na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej. Miejscowość należała do parafii Markowice w archidiecezji lwowskiej. Zamieszkiwali ją Polacy, Ukraińcy, Niemcy i Żydzi. Jego rodzice – Jakub i Michalina z d. Skowrońska – byli rolnikami. Liczna rodzina składała się z czterech córek i trojga synów; Mieczysław Dziedzicki był najmłodszym z rodzeństwa.
W okresie międzywojennym rozpoczął w wieku 7 lat naukę w szkole powszechnej. Po trzech latach przerwał ją wybuch II wojny światowej. W czasie sowieckiej okupacji Kresów Wschodnich (1939–1941) zmuszony był uczęszczać do szkoły rosyjsko-ukraińskiej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 r. Lackie Szlacheckie znalazło się pod okupacją niemiecką i zostało włączone do Generalnej Guberni. W tym czasie narastała wrogość Ukraińców wobec polskiej ludności. Kilkunastoletni Mieczysław Dziedzicki, wobec zagrożenia życia, nie uczęszczał do szkoły. Do kościoła chodził rzadko, gdyż w rodzinnej miejscowości był kościół filialny, do którego ksiądz dojeżdżał co drugi tydzień.
W 1943 r. miał miała miejsce kulminacja wydarzeń określanych przez historyków jako Rzeź Wołyńska. W ich trakcie bezbronna polska ludność z kresów południowo-wschodnich została wymordowana przez nacjonalistów z Ukraińskiej Powstańczej Armii. Zabity został Jakub Dziedzicki, ojciec Mieczysława, a jego gospodarstwo zostało spalone. Pozostała przy życiu rodzina uciekła do Stanisławowa.
W wyniku zmian terytorialnych po II wojnie światowej Polska utraciła kresy na rzecz Związku Sowieckiego. W 1945 r. rodzina Dziedzickich opuściła Stanisławów i przeniosła się na Ziemie Zachodnie do Prudnika na Górnym Śląsku. W Prudniku Mieczysław Dziedzicki zapisał się do gimnazjum państwowego. Po ukończeniu drugiej klasy gimnazjalnej w 1946 r. wstąpił do Kolegium Franciszkanów w Nysie (tzw. Małe Seminarium). Po ukończeniu szkoły średniej wstąpił w Katowicach-Panewnikach do Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych – Franciszkanów. Dnia 14 września 1948 r. rozpoczął nowicjat przywdziewając strój zakonny i przybierając imię Karol.
W dniu 15 września 1949 roku złożył w Katowicach-Panewnikach śluby czasowe. W latach 1949–1955 odbył studia filozoficzno – teologiczne w Opolu (filozofia) i Katowicach-Panewnikach (teologia). Śluby wieczyste (profesję uroczystą) złożył dnia 15 września 1952 r. w Katowicach – Panewnikach. Święcenia kapłańskie przyjął również w Panewnikach dnia 6 lutego 1955 r. z rąk ks. biskupa Bernarda Czaplińskiego, sufragana chełmińskiego.
W kolejnych latach pełnił posługę: jako kapelan w Szpitalu Onkologicznym w Poznaniu (1955–1965), przebywał w Klasztorze Franciszkanów w Opolu (1965–1968), był wikarym Domu Zakonnego we Wschowie (1968–1971), jako gwardian w Klasztorze Franciszkanów we Wronkach (1971–1977), na krótko wrócił do Poznania w charakterze spowiednika (1977–1978), przez dwa lata był wikarym Domu Zakonnego w Kobylinie (1978–1980), był wikarym i ekonomem Domu Zakonnego w Wieluniu (1980), gwardianem w Klasztorze Franciszkanów w Osiecznej (1980–1986), wikarym i ekonomem w Poznaniu (1986–1989), gwardianem w Klasztorze Franciszkanów w Jarocinie (1989–1991). W dniu 19 marca 1991 r. wstąpił do Prowincji św. Franciszka z Asyżu. W nowej prowincji był kapelanem Sióstr Franciszkanek od Pokuty i Miłości Chrześcijańskiej w Orliku (1991–1998), przebywał w klasztorze w Brodnicy (1998–2004), gdzie przez pewien czas był wikarym i ekonomem domu zakonnego.
Od 2004 r. do śmierci przebywał w Domu Zakonnym w Gdańsku Nowym Porcie. Tu w latach 2007–2009 był wikarym domu zakonnego. O. Karol Dziedzicki wygłosił ponad 100 serii rekolekcji – głównie dla sióstr zakonnych, był poszukiwanym spowiednikiem nie tylko ludzi świeckich, ale także sióstr zakonnych, kleryków (w Poznaniu i Opolu), prowadził liczne dni skupienia dla sióstr zakonnych. W czasie pobytu we Wronkach i Kobylinie był ojcem duchownym tamtejszych dekanatów.
Jego pogrzeb odbył się 22 stycznia 2019 roku w Wejherowie. Spoczął na cmentarzu klasztornym (na załączonym zdjęciu widoczny jest Jego grób – pierwszy z prawej). W chwili śmierci miał za sobą 71 lat życia zakonnego i 64 lata owocnego kapłańskiego posługiwania.
